Ontsnapping naar de zon

Zon, zee, strand en een cocktail in de hand, vorige week was ik ver weg van het Belgenland.

(Turkije- Side)

 

 

(Ik laat jullie later nog wel zien wat ik hier aan het fotograferen was, spannend!!)

Portugal- Sintra (2012)

Dit sprookjeskasteel, overladen met verschillende bouwstijlen, is gelegen in Portugal. Deze keer zal ik mijn mond (geschrijf) houden en de beelden voor zichzelf laten spreken.

(Helaas was het niet toegelaten binnen foto’s te nemen)

 

 

 

 

 

 

 

 

India

Mijn reis naar India is geleden van 2007. India was voor mij een land van puurheid, schoonheid, intense onderdanigheid aan het geloof, en naïviteit. Naar mijn gevoel is er sedert mijn reis daar veel veranderd. India is een toeristische trekpleister geworden. Helaas kan ik de veranderingen niet echt waarnemen of mijn idee echt onderbouwen want  in 2007 was mijn eerste en (tot nu toe) laatste bezoek aan dit prachtige land. Ik had het geluk vergezeld te zijn door (Nederlandse) Indiërs. Daardoor heb ik naar mijn gevoel het échte India, in hoeverre een blanke dat kan, gezien. ‘In hoeverre een blanke dat kan’ want hoe ik het ook draai of keer, ik was daar als tourist.

In 2007 leek het alsof de lokale bevolking nog nooit een blanke had gezien. De mensen waren oprecht gefascineerd, intens gelukkig om ons te zien, met ons te spreken, met ons een maaltijd te delen. Ik vraag me af in hoeverre dat nu nog is, na de toeristenbom.

Ik vrees dat door het contact met de rest van de wereld ze een stukje van dat geluk zijn kwijtgeraakt. Men ziet hoe welvarend de rest van de wereld is en verlangt naar hetzelfde, helaas is dit in de meeste gevallen niet mogelijk. Naar mijn mening maakt het verlangen naar het onmogelijke een mens ongelukkig. Ja, toerisme is goed voor de economie van een land. Maar laten we de mensen in dat land niet uit het oog verliezen.

Aangezien reizen ook één van mijn favoriete tijdsbestedingen is maak ook ik mij hier schuldig aan. Daarom probeer ik bij elk bezoek aan een ‘onderontwikkeld’ land een steentje bij te dragen aan het verbeteren van de levenskwaliteit.  Dit tracht ik te bereiken via kleine dingen. Voor mijn reis naar India vroeg ik aan mijn kleine neefjes en nichtjes of ze graag speelgoed aan me wilde meegeven om daar ‘armere kindjes’ blij mee te maken.

Toen mijn neefjes en nichtjes deze foto’s zagen droop de trotsheid en blijheid van hun gezichtjes.

In mijn verblijf van 3 weken heb ik heel wat gezien. Wat was het lelijkste dat mij is bijgebleven?

Inderdaad, de Taj Mahal. Uiteraard is het een zeer mooi gebouw maar zo leeg (in de figuurlijke betekenis). Want ik verkies alles van de onderstaande foto’s boven deze ‘oversized’ graftombe.

( de Ganges, op deze religieuze plek was ik plots geen vreemde meer, ik werd betrokken bij de rituelen en voelde me geaccepteerd.)

een thuis in de Filipijnen

A: ‘thank you’

ik: ‘why? what did I do?’

A: ‘you talked to me, thank you.’

In 2010 gaf de familie van A. een maand lang mij een thuis in Davao city. Ik maakte kennis met hun leven, met hun gewoonten, met hun eten en met zoveel meer, ik maakte kennis met mezelf.

Nieuwsgierig als ik was probeerde ik alles uit, het ene viel al meer in de smaak dan het andere.

Helaas begrepen ze mijn wereld niet goed. Ik kon hen niet uitleggen dat ik slechts een studente was en niet genoeg geld heb om elk jaar terug te keren naar hun. Ik ben blank, ik   ben rijk, ik heb kansen, waarom kwam ik de zomer nadien dan niet terug?

boekenparadijs

afbeelding van Joe Aesmorga en Nuno S. Sousa

Boekenwinkel ‘ Livraria Lello’ is opgericht in 1906 en is te vinden in Porto. Mijn vriend is geboren en getogen in Porto. Helaas is hij niet een boekenliefhebber en zo ‘vergat’ hij me te wijzen op dit pareltje tijdens mijn verblijf in zijn geboortestad. Naar verluidt zou J.K. Rowling zich hebben laten inspireren door deze boekenwinkel voor haar bekende boekenreeks Harry Potter. Adres: Rua das Carmelitas 144, Porto

(  http://www.ua.ac.be/main.aspx?c=*RUUSBROEC&n=7797 , Bibliotheek van de universiteit Antwerpen)

In deze bibliotheek zal je me het meeste vinden. Maar hier zit ik niet om mijn leeshonger te stillen. Dit is namelijk mijn studieoord waarin ik mij urenlang noodgedwongen opsluit samen met mijn lotgenoten. Helaas zijn er steeds meer genoten met hetzelfde lot die mij hier vergezellen. Hoe meer zielen hoe meer vreugd? Nee. Al deze leergierige hoofden bij elkaar zorgen voor een zuurstoftekort waarmee mijn hersenen niet tevreden zijn.

http://www.antwerpen.be/eCache/ABE/80/33/382.html )

Antwerpen leeft, en dat zie je in de Permeke bibliotheek. In het rijke aanbod vind je hier voor elk wat wils. Bovendien worden hier vaak fijne activiteiten, zoals lezingen, gegeven. Het gebouw ontbreekt een tikkeltje charme (als je dat al van een hoop bakstenen zou kunnen zeggen). Gelukkig wordt dit gecompenseerd door de vriendelijke glimlachen om je heen.