De ziekte van Lyme is een geheimzinnige en gruwelijke bacterie. Je symptomen gaan van gewrichtspijn, hoofdpijn tot geheugenverlies. Maar wat misschien nog het ergste is aan deze ziekte is dat bijna niemand het herkent. Een aantal jaar geleden kreeg ik op 17-jarige leeftijd de diagnose van ziekte van Lyme. Ik zat in mijn laatste jaar van het middelbaar en kon amper mijn ogen openhouden van vermoeidheid. Ik was volledig buitenadem wanneer ik een kleine trap had opgewandeld. Een kleine teek had me onverwachts omgetoverd tot een zak patatten.
De studie die ik volgde vroeg fysiek heel veel van een persoon, van danslessen tot urenlange toneelrepetities. Ik zag er niet persé heel ziek uit. Mensen dachten dat ik gewoon wat moe was en overdreef.
Ik ben uiteindelijk een jaar effectief ziek geweest van de ziekte van Lyme. Het daaropvolgende jaar ging ik ongeveer twee keer per week naar een fysiotherapeut. Voordien had ik klierkoorts. Veel symptomen van klierkoorts komen overeen met symptomen van de ziekte van Lyme. Daarom kwam de juiste diagnose bij nog best laat (ik was ook gewoon te koppig om naar een dokter te gaan).
Ik heb geluk gehad dat mijn huisarts een vakje op mijn bloedonderzoek aanduidde om mij te onderzoeken op de ziekte van Lyme. Als de huisarts niet vraagt om daarop te controleren wordt de ziekte niet ontdekt. Zo lopen er ontelbaar veel mensen rond met pijnen die te voorkomen/ te genezen zijn door een behandeling. In plaats van een genezingsweg af te leggen wordt hun verteld dat de ziekte slechts in hun hoofd zit, dat ze beter een psychiater kunnen bezoeken.
Wel, een psychiater zullen deze mensen waarschijnlijk ook nodig hebben na deze weg. Je lichaam volgt je niet. Soms kan je niets anders doen dan dagenlang in bed te liggen, zelfs tv-kijken is te vermoeiend. Je slaapt constant en word nog steeds vermoeid wakker. Je zou voor minder je optimisme kunnen verliezen. De gevolgen van zo een klein diertje zijn dus wel degelijk reëel en slopend.
Als de ziekte op tijd gevonden en behandeld wordt zijn alle symptomen tijdelijk, zoals bij mij. Maar helaas gebeurt het veel vaker dat mensen jarenlang onwetend rondlopen met bijvoorbeeld verlammingen tot gevolg. Alle dokters en mensen moeten beter ingelicht worden over de ziekte, zo kan er een hele lijdensweg voor veel mensen voorkomen worden door een kuur van antibiotica voor een aantal weken.
Deze reportage van koppen heeft me geïnspireerd om eindelijk ook eens hier iets over te zeggen. Ik haat het wanneer mensen medelijden tonen bij mijn verhaal, maar ik hou ervan als mensen geïnteresseerd zijn en me er vragen over stellen. Ik wil dat mensen weten hoe ze dit alles kunnen voorkomen. Ik wil dat de ziekte van lyme meer herkent is. Ik wil dat dokters sneller controleren op deze ziekte. Ik wil dat mensen beseffen dat ze niet gek zijn maar dat ze wel degelijk een behandeling kunnen krijgen. En dat met zoveel mogelijk stappen tegelijk!
irisvanloon 