Na het verlaten van het St Cross station in Londen, moet je zeker eens een kijkje gaan nemen in the British Library. Dit boekenparadijs bevindt zich in een zeer indrukwekkend gebouw, al is dit gebouw een tikkeltje te modern naar mijn smaak. Vanwege het grote aantal toeristen (zoals ik zelf) is dit niet echt een bibliotheek waar je tot rust kan komen tussen de aanwezige literaire schatten.
Er zijn een aantal delen van de bibliotheek die enkel toegang verlenen voor mensen in bezit van een ‘lezerskaart’. Op deze manier kan je als plaatselijke student of boekenliefhebber toch rustig je eigen ding doen. Naar mijn mening is dit een uitstekende (en nodige) manier om de integriteit van deze bibliotheek te beschermen. Bij mijn bezoek was er een tentoonstelling van oude documenten. Een reis van het oude testament tot teksten van de Beatles, en dit alles volledig gratis.
(Deze foto is niet van mijn hand aangezien ik mijn camera was vergeten.)
In een eerder bericht heb ik reeds geschreven over Lello in Porto. Deze zomer heb ik eindelijk een bezoek kunnen brengen aan dit pareltje. Helaas worden hoge verwachtingen vaak niet ingelost. Het gebouw was prachtig, vol ziel en verhalen om ontdekt te worden. Er was een zeer groot aanbod aan Portugese literatuur. De anderstalige boeken bleven helaas beperkt tot commerciële lucht. Er waren een aantal klassiekers zoals Romeo en Julia in pocketformaat maar het grootste deel van de aanwezige anderstalige boeken waren alles behalve ‘bevredigend’. Het aanbod reikte van boeken over tuinieren tot de playboy. Uiteraard was Lello volgestampt met toeristen. Om de vijf minuten liet een man ons weten op eentonige stem dat we geen foto’s mochten nemen. Dit is zeer normaal. Ik probeerde al de mensen om me heen uit mijn gedachten te wissen en de magie van dit gebouw in me op te nemen. ‘No pictures please’ prikte telkens weer mijn zorgvuldig opgebouwde bubbel door.
irisvanloon 